+166 .

می‌گه این قول حضرت موسی (ع) به خدا که " بشکرانه نعمتی که به من دادی ، هرگز پشتیبان مجرمان نخواهم بود ! " * دعاییه .. ادب شخصی که با پروردگارش تکلم می‌کنه و جهلش به غیب باعث می‌شه حرفش دعایی باشه .. نه اینکه بخواد چیزی‌ در آینده‌رو نفی کنه که اصلا بهش علم نداره .. شکل جمله انگار داره خبر می‌ده .. اما خبردادن نیس .. دعا کردنه

بعد یه جای دیگه قبل‌ترش گفته " طلب ، یه موقع امره و اون زمانیه که شخصی که طلب می‌کنه عالی و برتر باشه و مخاطبش دانی و پایین‌تر ... یه موقع دعاس و اون وقتیه که شخصِ پایین‌تر از شخص بالاتر چیزی‌رو طلب کنه .. و یه موقعام التماسـه یعنی وقتی از یه نفر هم‌رتبه‌ت که برتری‌ای بهت نداره چیزی طلب کنی " .. توی هر سه‌تاش تو داری فعل و صیغه امر ( عربی ) رو به کار می‌بری اما بسته به رتبه و جایگاهت نسبت به مخاطب ، طلبت یا امره یا دعا یا التماس     

+ أدب داره و آداب می‌طلبه .. أدب حضور .. أدب تکلم .. أدب نشستن ، پاشدن ، دیدن ، نفس‌کشیدن

+ یَنی که فرق داره کی با کی داره حرف می‌زنه .. باید فرق داشته باشه یَنی

* القصص / 17 .