+214 .

بسم الله
انیمیشنایی که بهم معرفی کرد که " آخر خنده‌س نگاشون کن " و ندیدم .. عوضش متری شیش و نیم دیدم و لانتوری .. غم با روحیه‌م سازگار نیس اما واقعیت ، چیزیه که به خودش جذبم می‌کنه :( قرار باشه بیننده باشم غمِ واقعی‌رو ترجیح می‌دم به خنده الکی

متری شیش و نیم دو بار اشکیم کرد . تنها فیلم ببینم ، گریه هم می‌کنم پاش :) دو بار دیدمش ، تنها و یه بار با مانی .. هر دو بار  گریه دخترکِ مَرد مواد فروش اشکمو در آورد :( اما این صحنه غم دارش نبود .. غمش اینجا بود .. وسط سینه !
لانتوری هم اشکیم کرد .. نه صحنه قصاص و ریختن اسید توو چش اون پسره . اون آخراش که توی سلولش با خودش حرف می‌زد " ول کن بهت می‌گم .. ول کن .. گُووووه ! " .. اما این صحنه غم دارش نبود .. غمش اینجا بود .. وسط سینه !
می‌دونی ؟ غم اونجاییش می‌سوزونه که باهاش زندگی کرده باشی .. اون جَوون که پاره تنتون بود و مواد پرپرش کرد .. اون جوون که پاره تنته و ...
تو چیزی از غمِ واقعی می‌دونی ؟ ندون ، خب ؟ ندون :(