806 .

بسم الله الجار المستجیرین ( پناه ده پناه آورندگان )

اهلش که نبودم ، دوستام بهم یاد داده بودن . از مدرسه که برمیگشتیم زنگ در خونه شونو می زدیم و در می رفتیم . میگفتن یه پیرزن پیرمردن تا بخوان بیان ما در رفتیم و نمی رسن بهمون . دو نفر میرفتن پشت دیوار و یکیمون زنگ میزد و میدویید پیش بقیه . منتظر میشدیم و کسی که نمیومد درو باز کنه ، آروم و طبیعی برمیگشتیم توی کوچه . بعدنا تنهام که شدم باز زنگ می زدم و در می رفتم . خیلی گذشت که بفهمم زنگ خونه اون پیرمرد پیرزنه که بچه ها آمارشونو گرفتن که پیرن و تا بیان ما در رفتیم ، خراب بوده 

زنگه تموم اون سالها خراب بود و خراب موند . دره هیچ وقت باز نشد که نشد . بزرگتر که شدم فهمیدم در رفت و اومدشون اون یکی در کوچیکه توی کوچه بغلیه س . ما هی در زدیم و در رفتیم و زنگ خراب بود و در باز نشد

زنگ می زدیم و می رفتیم پشت دیوار پناه می گرفتیم ، کنار اون یکی درِ رفت و اومدشون :))) میدونی ؟ اینجوریه که هرچی فرار کنی ، به هر دری که پناه ببری ، وصلِ خونه خودشه ، درِ خونه خودشه 

+ این نه ، اون یکی باز میشه ولی .. در بزن ، فرار کن ، پناه ببر :)

سنجاق بشهـ بهـ: فقط تو رو دارم خدا, اللهم لک الحمد حمد الشاکرین, الحمدلله علی کل حال

+ نوشته شده در  یکشنبه بیست و هشتم خرداد ۱۳۹۶ساعت 8:23  توسط پُرچِنهـ هه  |